Նիկոլիստներից մեկը քիչ առաջ ԱԺ-ում, Արցախի մասին խոսելուց, ասում է՝ միջազգայնորեն ճանաչված Ադրբեջանի տարածք է եղել։

Ընթերցողներից հավանաբար շատերը «Ֆեյսբուք» և այլ սոցիալական ցանցում նկատած կլինեն իր հասցեին, իր նկատմամբ ֆեյքերի «ֆաբրիկայի» աշխատակից, այնտեղից վարձատրվող, ինչպես նաև հիշյալ որջի հետ կապ չունեցող անձանց կողմից վիրավորանքների, զրպարտությունների, սուտ մատնությունների: Ցավոք, մեզանից շատերը, որպես կանոն, դա անհետևանք են թողնում, ընդհանրապես անտեսում են, լռում կամ էլ բավարարվում փոխադարձ վիրավորանքով, փոխանակ դիմելու դատարան, իսկ սուտ մատնության դեպքում՝ ոստիկանություն:

Կարո՞ղ եք պատկերացնել, մանավանդ 88-ից այս կողմ, Երևանում գործող ադրբեջանական մզկիթներ: Այդ դեպքում, ինչու՞ եք համոզված խոսում իրանա -իսրայելական թշնամանքի մասին, երբ ներկա ժամանակում, միայն Թեհրանում կա 37 գործող սինագոգ:

Նորից հիվանդանոց, նորից հիվանդասենյակ, նորից բժիշկների կոնսիլիում՝ հրազենային վիրավորումից առաջացած բարդությունների և փտախտի առաջն առնելու համար, նորից վիրահատարան՝ չորրորդ, վերջին վիրահատությունն իրականացնելու համար:

Շարժման ակցիաները կաղում են կարգապահական և կազմակերպչական բազմաթիվ կետերով: Այսօր թվով 4-րդ ակցիան էր, որն այնտեղ չեղած մարդկանց համար, հեռարձակմամբ դիտողների համար անհասկանալի վազվզոց, քայլոց ու աղմուկ է (վուվուզելների մասին չեմ խոսում, որ պարբերաբար ընդհատում են Սրբազանի խոսքը. սա կազմակերպողը, հավանաբար, գլխի չի ընկնում, թե որքան դժվար է մարդու համար տրամաբանված և շեշտադրումներով հանրային խոսք ասել, երբ նրան 30 վայրկյանը մեկ ընդհատում է աղմուկը): Այսինքն, մեծ թվով քաղաքացիներ չեն հասկանում՝ ինչ է կատարվում, չեն կարողանում արդյունքներ հանել:

Լայն քննարկման առարկա է դարձել ԱԺ նախագահի պաշտոնը զբաղեցնող արարածի «Արցախը միջազգայնորեն ճանաչված Ադրբեջանի տարածք է եղել և կա» հայտարարությունը...

Չգիտեմ՝ քանի հոգի ա մինչև էսօր հազար դրամանոցի փոխարեն տասը հազարանոց տվել, բայց ես մի քանի անգամ փողը վճարելու պահին հանկարծ նկատել եմ, որ խառնել եմ, իսկ թե քանի անգամ չեմ նկատել ու տասը հազարանոց եմ տվել՝ չգիտեմ։ Նոր մի ազնիվ վաճառողուհի ժպտալով վերադարձրեց տասը հազարանոցն ու ասաց, որ խառնել եմ։

Հանրության վստահությունը շահելու համար վերջիններիս նա տալիս է այնպիոի տեղեկություն, որի մասին նրանք չգիտեն, միաժամանակ, տեղեկատվությունը իր մեջ չի պարունակում նյութ` ի վնաս իրեն, այլ վարկաբեկում է մեկ ուրիշ անձի: Բացի այդ, կիսվում է նրանց հետ կեղծ գաղտնիքներով, ստով՝ այնպես, կարծես դա ճիշտ է:

Սերո Խանզադյանի «Մխիթար Սպարապետ» վեպում մի դրվագ կա, որտեղ Անգլիայի դեսպանը փող ու զենք է տալիս թուրքերին, որպեսզի Օսմանյան կայսրությունը պատերազմ սկսի Ռուսական կայսրության դեմ...

Ընթանում է զուտ հայկական հավաքական բանականության մշակման գործընթացը։ Մենք մոտ ենք պատմական այն բեկումնային իրադարձությանը, որը կարող է փոխել և արդիականացնել մեր ընթացքն այս բուռն տեխնոլոգիական դարում՝ պահպանելով մեր ԱԶԳԱՅԻՆ ԻՆՔՆՈՒԹՅՈՒՆԸ...